Sa e vështirë është të kërkosh të drejtën tënde në Shqipëri. Një mijë e një burokraci të dalin përpara përpjekjeve për të zgjidhur problemin tënd. Pengesa, provokime, mungesë përgjigje e lloj lloj peripecish që duhet të heqë një person i këtij vendi për shkak se kudo përplaset me punonjës të partisë në pushtet.
Është pikërisht kjo parti – pushtet që Ka bërë që institucionet publike, në këtë vend, të kthehen në formale. Partia – pushtet merr çdo vendim dhe institucionet publike vetëm sa i vejnë në zbatim, formalisht. Nga ana tjetër kjo klimë që kanë krijuar, i detyron pushtetarët ti tremben reagimit qytetar publik, ndaj kujdesen, deri në detaj, që ky realitet të mos kuptohet e pakta deri në përmasat që ka marrë. Por ndodh që e vërteta shpesh qëndron tek e padukshmja.
Ndaj vlen kritika, që të zgjojë publikun. Një kritikë e bazuar nuk është thjeshtë një mllef ndaj pushtetit e pushtetarëve të mbrapshtë, në të gjitha nivelet, siç ata mundohen t’ia servirin pjesës tjetër. Këndvështrimi real i kritikës, sipas meje, është të ftosh të tjerët, të shohin realitetin nga një këndvështrim i kthjellët por pikërisht këtë nuk duron dot ky pushtet – “zbulimin e realitetit.”
Dhe kur kuptojnë se kjo kritikë po zgjon zëra që kujtojnë apo fillojnë të kuptojnë realitetin, ata forcojnë grupin banditesk të sulmojnë kritikun deri në shkatërrim.
Krimi është sheshit, kudo ku shkelim, jetojmë, kemi punuar mjafton të kesh sy ti shohësh dhe mendje ti kuptosh. “Përndjekja dhe kallëzimi” për të nënshtruar ata që piketon shteti po kthehet në psikozë dhe modë. Me një fjalë të dhimbshme, është instaluar një rrjetë e rrezikshme ku askush dhe asgjë nuk i shpëton dot dhe të dëmtuarit sigurisht janë njerëzit që nuk janë në rregull me partinë – pushtet.
Ministria e Arsimit nga ana tjetër s’dihet në çfarë rrjeti tjetër vegjeton. Të gjithë e dijnë se çfarë hakmarriesh bëjnë ndaj mësuesve kritik dhe familjeve të tyre, ndaj dhe shumica e mësuesve durojnë çdo padrejtësi dhe heshtin. A mund të punohet në të tilla mjedise me mision edukimi pa reaguar!? Aspak!
Në institucionet arsimore, në ZVA, …., e deri në Ministri të Arsimit hapsirën e llogaridhënies e ka zën çekani mbi “llogarikërkuesit” e pakët që guxojnë.
Trajnimet e mësuesve që bënte Instituti i Kurrikulave dhe Standardeve me specialistë të mirëfilltë tashmë janë në duar të disa OJQ-ve në shërbim të qeverisë – shitës çertifikatash që nuk dihet realisht kush i ka. Partia politike në pushtet merr çdo vendim deri cili mësues do largohet e kush do punësohet, duke kthyer shkollat një vend terrori ndaj mësuesve.
Partia – pushtet futet deri tek prokurimet publike – kush do ti fitojë e menazhojë, kush pyet se çfarë thotë ligji. Vlera të arsimit etiketohen sahanlëpirësit, parelinjtë, sekserët, horrat, drejtues që kapen për flokësh në oborrin e shkollës në prani të gjithë nxënësve dhe komunitetit, që shesin dëftesa, që shesin drogë në institucion, që krijojnë salla të veçanta “argëtimi special”, keqpërdorin nxënës e prindër duke u kapur pas dobësisë së tyre, dhunojnë nxënësit hapur në korridor e oborrin e shkollës dhe për të humbur gjurmët sajojnë raste dhune ndaj atyre që flasin mbi realitetin
