Marrëveshja Rama – Meloni nuk ka asgjë humaniste. Këtë e thonë organizatat ndërkombëtare për të drejtat e refugjatëve dhe emigrantëve, por edhe vetë marrëveshja, që parashikon izolimin e tyre për të paktën 28 ditë, në Gjadër, megjithëse periudha e trajtimit të kërkesave të tyre nuk është e përcaktuar në marrëveshje.
Sipas autoriteteve italiane do të jetë 28 ditë, pastaj sipas marrëveshjes Italia do t’i heqë nga territori shqiptar. Ku do shkojnë emigrantët apo refugjatët pasi të largohen? A mund të riatdhesohen nëse nuk ka një marrëveshje të tillë? Me legjislacionin ndërkombëtar të pranuar edhe nga Italia edhe nga Shqipëria, nuk mund të rikthehen pa një marrëveshje riatdhesimi dhe një marrëveshje riatdhesimi për azilkërkuesit nuk mund të bëhet me një vend që nuk klasifikohet si “i sigurtë” nga Bashkimi Europian. Marrëveshja mes Shqipërisë dhe Britanisë së Madhe për riatdhesim, është një shembull për këtë.
Pra, nuk është fjala për humanizëm, përkundrazi është heqja e të gjitha të drejtave humane, nëpërmjet një procesi trans, që nuk garanton as respektimin e ligjeve minimale, as të drejtave minimale. Një marrëveshje të ngjashme Italia e ka me Libinë. Në shkurt të këtij viti, kur marrëveshja u rifreskua, të gjithë institucionet dhe organizatat ndërkombëtare e dënuan. Marrëveshja me Tunizinë dështoi, edhe pse Bashkimi Europian i ofroi shtetit afrikan qindra milionë euro, për të investuar në të gjitha fushat. Ashtu si po dështon marrëveshja mes Britanisë së Madhe dhe Ruandës, për shkak të vendimeve të Gjykatave Europiane dhe të Apelit në Londër.
Nuk bëhet fjalë për të ndihmuar Italinë. Nëse në Gjadër nuk do të tejkalohet kurrë numri i 3 mijë emigrantëve me afat qëndrimi 28 ditë, kjo për Italinë dhe masat anti-emigracion, është e papërfillshme. Janë tashmë rreth 140 mijë emigrantë vetëm për 2023 që kanë mundur të arrijnë në Itali. Ata nuk riatdhesohen, por depozitohen në Lampedusa, që është shndërruar në ishull – burg, ku azilkërkuesit jetojnë në kushte mizerabël, ndërsa trafikantët sillen vërdallë me sukses. Në këto kushte Italia ka kërkuar ndihmën e BE-së. Projektin e Brukselit për shpërndarjen e emigrantëve proporcionalisht në secilin shtet e ndaluan vetot e Polonisë dhe Hungasisë.
Marrëveshja me Shqipërinë trajton rreth 2 për qind të këtij fluksi, në rast se riatdhesimi do të funksionojë. Nëse nuk funksionon, do të trajtojë 0.3 për qind, ose Shëngjini do të mbipopullohet si Lampedusa.
Marrëveshja mbetet të jetë një varkë e dëshpëruar e propagandës së Giorgia Melonit për të shpëtuar anijen e premtimeve ksenofobe që po mbytet. Edi Rama nuk është Kryeministri i majtë, ose të paktën i përgjegjshëm, i një vendi gjysmë normal, që po ndihmon Italinë, po i ofruari për miqësi të bazuar në interesa personale, për të dëmtuar të dyja vendet, vetëm për përfitime elektorale. Sepse ai vetë e tha në 2021 se nuk hyn në politikat e qeverisë së tij, hapja e një kampi për emigrantët apo refugjatët e vendeve të pasura. Pra nuk është politikë, është thjesht pazar mes dy njerëzve për interesa personale.
Marrëveshja nuk ka asnjë lidhje me emigracionin, me empatinë e një vendi emigrantësh që është kundër emigrantëve. Azilkërkuesit afrikanë, nuk vijnë në Shqipëri me vullnetin e tyre, për të kërkuar një jetë më të mirë. Në këtë rast ata nuk janë as duke e përdorur Shqipërinë si tranzit për të shkuar në vendet e BE-së. Detyrohen forcërisht të vijnë dhe të izolohen. Një vend emigrantësh, nuk do ta dëshironte kurrë këtë për shtetasit e tij dhe nuk mund ta pranojë as për emgrantët e tjerë. Aq më pak të bëhet sheshi ku të drejtat e tyre bëhen përshesh.
